Pewnego dnia gdy zbierałem materiał do ostatniej książki, miałem już fotografie popielicy, orzesznicy, no i koszatki, marzyłem by znaleźć i sfotografować żołędnicę europejską. Wiedziałem że to jest raczej pogoń za duchem. Lecz miałem nadzieję. Starałem się jak mogłem, lecz niestety stanowisk brakującego czwartego elementu nie znalazłem. Gdy w planach miałem już ekspedycję do Hiszpanii lub południowej Francji, dostałem szansę sfotografować ją w Polsce. Co prawda w ZOO, ale emocje były takie jakbym to fotografował w naturze. Wprawdzie nie musiałem targać 18 kg sprzętu pod górę jak to jest w przypadku innych popielicowatych, ale sama zasiadka i to że płochliwe były na samym początku, tak jak popielice czy orzesznice, to jednak w końcu przyzwyczaiły się do mnie. Mogłem się nimi napawać do woli. Niby przyzwyczajone do ludzi to jednak płoszyły się. Nie dlatego że gwałtownie się poruszyłem, dlatego że inna stwora skoczyła z gałązki na gałązkę. Będąc co najmniej skromnej postury siedziałem na stołeczku wciśnięty w kąt i baczyłem na te stwory których już raczej nie zobaczy się w Polsce w stanie dzikim. Chłonąłem każdą chwilę z tymi zwierzakami.

W tym miejscu chcę podziękować wszystkim tym osobom które pomogły w realizacji mojego zamierzenia.

„Tędy i owędy o ssakach gawędy” część druga uzupełniona.

Żołędnica europejska, dawniej: żołędnica (Eliomys quercinus) – gatunek gryzonia z rodziny popielicowatych, zamieszkujący Europę i północną część Afryki. Długość ciała (tułów z głową) 11–14 cm, a ogona 9–12 cm. Futro w części grzbietowej ubarwione na kolor popielato-rudy, spód ciała żółtawy. Ogon zakończony jest kitą z czarnych włosów o białych końcówkach. Przed uchem biała plama, a na bocznej części głowy czarna. Żołędnica ma duże, okrągłe oczy i stosunkowo długie uszy. Żołędnica europejska zamieszkuje tereny w Europie, aż po Ural oraz w północnej Afryce. W Polsce występuje tylko na terenach Babiogórskiego Parku Narodowego. Spotkać ją można w lasach, zarówno liściastych, jak i mieszanych. Wiedzie nadrzewny tryb życia. Buduje gniazda w dziuplach^[3]. Prowadzi nocny tryb życia. Odżywia się owocami i nasionami, a także owadami. Na zimę zapada w sen zimowy, trwający od września-października do końca kwietnia. Na zimę gromadzi zapasy, które zjada, kiedy budzi się z zimowego snu. Ciąża trwa 23 dni. Samica rodzi dwukrotnie w ciągu roku, od 3 do 6 młodych. Żywią się one mlekiem matki przez 4 tygodnie. Żołędnica europejska dożywa 6 lat. W Polsce podlega ścisłej ochronie. Zgodnie z rozporządzeniem MŚ z 12.10.2011 w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt wymaga utworzenia strefy ochrony ostoi o powierzchni 25 ha starodrzewów wokół stwierdzonego stanowiska.

Zdjęcia powstały dzięki uprzejmości ZOO w Poznaniu

Fot. Robert Bijas 2025r.

@obserwujący

@wszyscy

https://buycoffee.to/bijasfotografia

https://www.bijasphoto.net/galeria

https://www.youtube.com/channel/UCTdrRLTy-74WwSl5hlaVbaw