Dobry wieczór, zapraszam dziś na piesa. Takiego zupełnie dzikiego, czyli wilka.
Jeżeli sie komuś wydaje że sfotografowanie wilka czy rysia jest łatwe, to się myli bardzo. W naturze są skryte i dzikie. To nie są pieski, wilczki czy kotki. To jest wilk, czy ryś, lub niedźwiedź. Mogą być groźne dla człowieka. Zwłaszcza gdy człowiek przekroczy pewne granice. Sam zwierz w lesie człowieka nie zaatakuje. A wiem co mówię bo wilk szedł równolegle ze mną (aparat oczywiście w plecaku), szedł za mną. Ja mam 153 cm wzrostu więc przeciwnik dla wilka ze mnie żaden.
Las jest ich domem. My czerpiemy z dobrodziejstw natury, bo możemy. Zadbajmy o to by las pozostał domem dla zwierząt leśnych. Czasami gospodarka leśna zapomniała że drzewa mają już po dziesięć lat i trzeba już rozgrodzić wydzielenie.
Zapraszam
WILK SZARY (CANIS LUPUS) DRAPIEŻNE (CARNIVORA)
Wilk szary, wilk (Canis lupus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae). Ma szarobrązowe umaszczenie z ciemniejszym grzbietem i puszystym ogonem. Oczy żółtobrązowe, lekko skośne. Ma szarobrązowe umaszczenie z ciemniejszym grzbietem i puszystym ogonem. Dość długie nogi, wąska klatka piersiowa i zad. Taka budowa ciała zapewnia wilkowi możliwości długiego pościgu za upatrzoną zwierzyną. Ofiarą jest najczęściej najsłabszy osobnik ze stada na przykład jeleni . Dzięki takiej selekcji naturalnej wilki kontrolują pogłowie ssaków kopytnych, są więc naturalnymi sprzymierzeńcami gospodarzy.
Masa i wymiary ciała: uśrednione dla samca 40-45 kg i samicy około 30 kg; waga samców jest około 10-20% większa od wagi samic. Wysokość maksymalnie do 70-80 cm, na ogół nieco mniej, długość ogona 30–50 cm. Długość wilczego tropu wynosi 10–13,7 cm, przy szerokości 8–9 cm. Odległość między przednim a tylnym tropem to około 153 cm u dorosłych wilków.
Średnia długość życia: do około 16 lat; 6 lat to średnia długość życia
Komunikacja: komunikacja wokalna (wycie, skomlenie), mowa ciała (np.. lizanie rodzica po pysku - domaganie się pokarmu przez młode lub odsłanianie brzucha - gest uległości). Ważną rolę odgrywa także komunikacja zapachowa i znaczenie terenu.
Środowisko: rozległe kompleksy leśne.
Pokarm: sarny, dziki, bobry, jelenie, lisy, zwierzęta gospodarskie (psy, koty, owce, krowy).
W żołądku padłych wilków znajdowano także trawę. Służy tylko do usunięcia z organizmu sierści i kości zjedzonych zwierząt.
Aktywność: cały dzień.
Gody: rozpoczynają się na początku lutego. W grupie rodzinnej rozmnaża się tylko para rodzicielska (basior - samiec i wadera - samica). Na czas okresu godowego wadera staje się nerwowa w interakcjach z innymi samicami w stadzie (zazwyczaj są to jej córki z poprzednich miotów). Tylko para rodzicielska się rozmnaża. Kopulacja kończy się połączeniem partnerów (zawieszeniem) i trwa 15-30 minut. Wilczyca rodzi tylko raz do roku (1 miot).
Rozród: z końcem kwietnia na świat przychodzą wilczęta, które są ciemniej umaszczone niż rodzice i reszta rodziny.
W Roztoczańskim Parku Narodowym matka rodzi najczęściej 4-5 młodych, bywa też, że urodzi tylko 3 wilczki. Okres laktacji trwa około 6 tygodni. Dorosłości dożywa 1 lub 3 młode wilki. Dojrzałość płciową samice osiągają najwcześniej w wieku 22 miesięcy, samce w 3 roku życia. Po urodzeniu od razu jedno jest wyraźnie słabsze niż reszta. Inne giną od chorób, pasożytów, czasem z głodu. Dużo wilków ginie na drogach, gdzie nakazy ograniczenia prędkości nie są przestrzegane przez kierowców.
Dymorfizm płciowy: Brak wyraźnego dymorfizmu. Samce są wyraźnie większe od samic.
Zwyczaje: w norach pod wykrotami drzew, wykopanych na piaszczystych wzgórkach, czasem zajmują nory borsucze.
Żyją w miejscach, skąd blisko do żerowisk ssaków kopytnych (choć potrafią wyprawiać się daleko na polowanie, to zawsze szukają czegoś do zamieszkania dość blisko miejsca występowania pożywienia).
Odchody: wilcze odchody są nie do pomylenia (chyba). Zawierają w sobie dużo sierści i kości, i są po prostu duże; szerokość świeżych około 4 cm, długość do 15 cm.
Zagrożenie: kłusownictwo, kolizje drogowe, pasożyty i inne choroby, takie jak świerzbowiec i wścieklizna. Status ochrony: wilki w Polsce objęte są ochroną ścisłą.
Źródło: Książka „Tędy i owędy o ssakach gawędy” autor Robert Bijas 2025r.
Zdjęcie wykonane dzięki uprzejmości ZOO w Poznaniu.
A jak się komuś podoba to co robię to zapraszam tu:
https://buycoffee.to/bijasfotografia
https://www.bijasphoto.net/galeria
https://www.youtube.com/channel/UCTdrRLTy-74WwSl5hlaVbaw
Zapraszam Robert Bijas 2025r
