Przygoda z Zębiełkiem białawym  

Popielica szara zamieszkuje najwyższe partie lasu czyli korony drzew zwykle są to lasy bukowe, ale mogą też być lasy bukowe i dębowe. Wszystkie popielicowate  żerują w nocy.

Spacerkiem po Zwierzyńcu

Fotograf Robert Bijas zaprasza na wakacje z aparatem fotograficznym, na Roztocze środkowe. W ofercie czatownia w uroczym zakątku na ptaki wodno błotne i drapieżne. Ptaki nie nęcone, co przyleci to jest. Wędrówka po polach i lasach Roztocza, czyli chomiki i popielice. Noc w starej gajówce. Bez prądu, wody i zasięgu. Za to dużo popielic. Jesień to rykowisko i podsłuchiwanie wilków i sów. Dla ciekawych nocnego obserwowania nietoperzy, co najmniej dwa gatunki nietoperzy. Poruszamy się autem terenowym tylko 4 osoby (nietoperze i popielice oraz jelenie). Pomogę w zakwaterowaniu w normalnych cenach. Wyżywienie indywidualnie lub rezerwacja w lokalnych restauracjach, karczmie, lub barach. Poruszamy się tylko tam gdzie nam można. Ceny konkurencyjne. W cenie porady fotograficzne. Nie szkodzimy przyrodzie to nasza dewiza.

Kilka upalnych dni sprawiło ze nasze pola pozieleniały i zażółciły się. Wiosna to czas kiedy życie eksploduje feerią barw i ptasich treli. Wszystko kwitnie, bzyczy i ćwierka. Aż chce się żyć. Zapraszam na kilka zdjęć z ostatnich wypraw. Więcej w galerii.

Nastała wiosna kwitnaca pachnąca, wspaniała. Życie buzuje na każdym kroku i na każdym piętrze lasu i łąki. Florianka to zawsze było dla mnie magiczne miejsce. Zawsze ten zakątek oferował coś wspaniałego. Tak było i tym razem. Od śpiewających krętogłowów, krzyzodzioby świerkowe, jaskółki dymówki. Gdzie jest takie miejsce na świecie, gdzie leżąc na drodze fotografujesz ptaki, opodal w stajni koniki polskie rżą, a nad głową przelatująz krzykiem ptaki.

Było to dość dawno temu, oczywiście na Roztoczu. Tak, pod Obroczą. Jak pamiętacie w opowiadaniu o sarnie wspominałem to niezwykłe miejsce. Koniec lata było już czuć w powietrzu, zieleń już nieco poszarzała. Łąki i doliny rzeczne spowijały mgły poranne. Noce chłodne, czasami nieco mroźne.

Jelenie ryczały w swoim odwiecznym cyklu. Postanowiłem się wybrać do tego Teatru Wielkiego Przyrody. To któraś z kolei noc przerwana gwałtownie przez dzwonek budzika, miałem już dość tych pobudek chciałem się wyspać. Postanowiłem jednak że pojadę. Wyśpię się jak zaczną deszcze padać listopadowe. Czyli jeszcze miesiąc. Dam radę.

Pamiętam, jak z lubością chodziłem na pola Żurawnickie, po cichutku wychodziłem z lasu. Zatrzymywałem się na ścianie lasu i się rozglądałem. Widziałem takie nieduże zwierzęta kopytne. Takie miniatury jeleni. Zachwycały mnie swoja delikatnością budowy, a oczy skradły moje serce. Byłem zafascynowany tymi zwierzakami. Dużo razy byłem na „moich” polach, wiele razy je obserwowałem z ukrycia nie mając jeszcze aparatu fotograficznego, widziałem je w szacie zimowej, szarej płowej lub letniej żywej jasno brązowej wpadającej czasami w czerwienie. Myślałem sobie wtedy, jak one się maskują przed drapieżnikiem? Tu, najlepiej było zauważyć co znaczy stado. Będąc kruchej postury sarny chronią się wzajemnie wspólnie zerując, ale myliłby się ten kto by pomyślał że one wszystkie naraz jedzą. Nie, co najmniej jedna gryzie mniej intensywnie lub wcale. Rusza się jak pozostałe, pochyla się robi krok i nagle głowa w górę by się rozejrzeć. Pochyla głowę w dół by nagle ja wyrzucić w górę. Spłoszone, stroszą sierść na zadzie który robi się w tym momencie śnieżnobiały. Sarny szczekają. Tak sarny szczekają gdy zostaną spłoszone zaskoczone.